เกิด : 30 กรกฎาคม 2482

ศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) พุทธศักราช 2557

การศึกษา :

2497 – 2506 มหาวิทยาลัยศิลปากร

2508 – Rijksacademie Vogr Beeldend, Kunsten, Amterdam, The Netherland.

นิทรรศการกลุ่ม :

2506 – Farewell Exhibition วังสวนผักกาด

2517-2519 – The Dutch National Collection Single-Plural and Movement, Frans Hals Museum, Haarlem, The Netherlands. 2517-2523 – Universal Moving Artist Stedeligk Museum Amsterdam, The Netherlands

2523 – ไม่มีชื่อ หอศิลปแห่งชาติ

2526 – Societe International Des Beaux Arts, Grand Palais, Paris, France.

2528 – ไม่มีชื่อ หอศิลปพีระศรี

2538 – The Last Rice Field of Siam หอศิลป คณะจิตรกรรมฯ มหาวิทยาลัยศิลปากร

2501 – 2539 – การแสดงศิลปกรรมแห่งชาติ หอศิลป มหาวิทยาลัยศิลปากร

ชวลิตเริ่มต้นการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะโดยมีพื้นฐานจากการเขียนภาพในลักษณะรูปธรรม และค่อยๆ คลี่คลายรูปแบบมาเป็นลักษณะนามธรรม รูปแบบนามธรรมในระยะแรกเกิดจากแรงบันดาลใจในลวดลายไทย และวิวัฒนาการเรื่อยมาจนกระทั่งเป็นการใช้รูปแบบเรขาคณิตเป็นสื่อแทนค่าความคิด ตลอดจนอารมณ์ความรู้สึกของตนเองโดยตรง

องค์ประกอบสำคัญในงานของชวลิต ได้แก่ เส้น สี และรูปทรง โดยชวลิตจะใช้เส้นตรงเป็นเส้นหลักในการสร้างสรรค์งานศิลปะทั้งงานจิตรกรรม ภาพพิมพ์ และงานวาดเส้น ซึ่งแต่ละเส้นที่ชวลิตได้สร้างขึ้นจะถูกบรรจง ขีดลากโดยใช้ความคิดตลอดทั้งการใช้สมาธิอันแน่วแน่ผสานเข้ากับจิตที่สงบ ทำให้เส้นที่เกิดขึ้นแต่ละเส้นมีการจัดวางของ จังหวะ และทิศทาง เมื่อแต่ละเส้นถูกลากตัดกันจึงเกิดการทับซ้อน และแสดงมิติที่ตื้นลึก ส่งผลต่อสายตาของผู้ชมงานศิลปะอย่างมีระบบ แสดงถึงความละเอียดอ่อนและความประณีตบรรจงของศิลปินผู้รังสรรค์งาน ด้านการใช้สี ชวลิตจะไล่น้ำหนักของสีไปทีละน้อย จากสีร้อนไปหาสีเย็น หรือจากสีที่เย็นไล่ไปหาสีที่ร้อนตามวรรณะของสีในภาพ บางครั้งจะได้สีใหม่ที่เกิดจากการทับซ้อนกันของสีที่แตกต่าง ทำให้ผู้ชมงานได้รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของสีต่างๆ ด้านการใช้รูปทรง

ในงานของชวลิตจะใช้รูปทรงเรขาคณิตทั้งหมด รูปทรงหนึ่งจะทับซ้อนอยู่บนอีกรูปทรงหนึ่ง ทำให้เกิดความตื้นลึกของภาพ โดยงานภาพพิมพ์และงานวาดเส้นในยุคหลังๆ ของชวลิต จะเป็นรูปทรงที่มีอิสระมากขึ้น  “แม้ว่า อ. ชวลิต จะใช้ชีวิตอยู่ในยุโรปเป็นเวลานานหลายปี แต่ความเป็นคนตะวันออกที่มีอยู่ในสายเลือดของเขาก็ยังประจักษ์ชัดอยู่ในลักษณะของงานศิลปะที่มีความเรียบง่าย สงบ และว่างเปล่า บ่งบอกถึงปรัชญาทางตะวันออกที่ทรงคุณค่า ปรากฏอยู่แก่สายตาของผู้ที่ได้ชมศิลปะ”